شب ادراری

بیشتر بچه ها در حدود سه سالگی یاد میگیرند که شبها جای خودرا خیس نکنند.معمولا اگر کودکی پس از این سن مشکل ادراری داشته باشد موجب نگرانی والدین میشود.متخصصان تاکید میکنند که شب ادراری یک بیماری نیست بلکه یک نشانه است.نشانه ای که نسبتا در میان بچه ها شایع میباشدوممکن است هرچند وقت یکبار به وقوع بپیوندد.

مخصوصا زمانی که کودک بیماری جسمی داشته باشد.در مورد شب ادراری واقعیتهایی وجوددارد.که اگر والدین از انها اگاه باشند میتوانند با سرعت ودانایی بیشتری به کودک خود کمک کنند.

در زیر برخی از این واقعیتها فهرست شده است:

• تقریبا از هر 100کودک ،15نفرشان از سه سالگی رختخواب خود را خیس میکنند.
• شب ادراری در پسرها بسیار بیشتر از دخترها دیده میشود( در حدود 2برابر)
• شب ادراری کودک ممکن است ارثی باشد.در این صورت غالبا یکی از والدین در کودکی خود دچارچنین اختلالی بوده است.
• در غالب موارد شب ادراری با بزرگتر شدن کودک از بین میرود.
• در موارد بسیار نادر شب ادراری پس از 3 سالگی میتواند نشانه اختلالی در کار کلیه یا مثانه باشد.
• گاهی اوقات نیز شب ادراری ناشی از اختلالات مربوط به خواب است.در برخی از کودکان نیز رشد کندتر از حد معمول سیستم عصبی کودکان موجب ناتوانی موقتی انها در کنترل ادرار در موقع خواب میشود.ولی با این وجود تقریبا به جرات میتوان گفت که در بیشتر موارد شب ادراری کودکان ناشی از تنش ها وشرایط عاطفی ناپایدار کودک است.

عوامل عاطفی زیادی را میتوان در شب ادراری دخیل دانست.برای مثال کودک خردسالی که ماهها یا سالهاست کنترل ادرار خود را فرا گرفته وشبها نیز رختخواب خود را خیس نمیکرده است ناگهان دوباره دچار شب ادراری شده باشد در اینصورت به شرط انکه معاینه پزشکی هیچگونه مشکل جسمی را تایید نکند میتوان انرا نشانه ای از بروز ترسها یا احساس ناامنی شدید در کودک به شمار اورد.

هرعاملی که بتواند به نوعی به معنی از دست رفتن احساس امنیت برای کودک باشد از جمله مهاجرت از شهری به شهر دیگر ،تعویض منزل،از دست دادن یکی از والدین ،تولد کودک جدید در خانواده ویا توقع بیش از حد والدین از کودک و.. ممکن است باعث به وجود امدن اختلال شود.

در مواردی که اموزش اداب توالت رفتن و خود را خیس نکردن زودتر از موقع شروع شده وتوام با فشارو تهدید و تنبیه باشد ممکن است پس از دوره ای موفقیت ظاهری در کنترل ادرار هنگام روز وشب،کودک دوباره دچار شب ادراری شود.

دور بودن توالت از محل خواب کودک ،تاریک وترسناک بودن مسیر توالت،تنبیه کردن کودک به وسیله انداختن او به انباری،اب انبار ویا حمام،ترس والدین از دزدی و اعتقادات خرافی والدین به جن وپری نیز گاهی به این مشکل می افزاید.

در حقیقت شب ادراری باعث ایجاد احساس شرمندگی زیادی در کودک میشودوخود میتواند به احساسهای یاس وناامیدی شدید،انزوا وعدم اعتماد بنفس منجر شود.حالاتی که انعکاس انها را میتوان در ناتوانی شان از شرکت در رقابت های گروهی  وکلاسی وگوشه گیری وزود تحریکی وبغض الود بودنشان مشاهده کرد.صرف نظر از اینکه کودک از روی بازیگوش ی وشیطنت رختخوابش را خیس میکند یانه ویا اینکه او از این کار خود شرمگین میشود یا نه والدین باید او را تشویق به کنترل خود کنند واظهار امیدواری نمایند که او به زودی خواهد توانست شب را در رختخواب خشک به صبح رساند.در چنین مواردی غالبا توصیه های یک روانشناس کودک بسیار سودمند است.در برخی از موارد ،کودکان دچار شب ادراری از هیچ اختلال هیجانی دیگری رنج نمیبرند.اما گاهی ممکن است در چنین کودکانی نشانه های مرضی مربوط به مشکلات هیجانی دیده شود.

هرگاه شب ادراری توام با علائم دیگری مثل احساس غمگینی،تحریک پذیری شدید وطولانی،ناخن جویدن،لکنت زبان ،ترس شدید از اشیا یا مکانهایی که برای اطرافیان او هیچ ترسی ایجاد نمیکند ویا تغییر عادات غذایی ویا خواب و.. باشد،میبایست والدین هرچه سریعتر به یک روانشناس کودک ونوجوان مراجعه کنند.

به خاطر بسپاریم که شب ادراری میتواند:

1-نشانی از یک اختلال جسمانی وعفونی مجاری ادراری وکلیوی باشد.

2-نشانی از کندی رشد سیستم عصبی کودک باشد.

3-گاه نیز به خاطر حجم کوچک مثانه و انقباضات غیر طبیعی ان ایجاد شود.

4-به علت یادگیری غلط یک رفتار نامناسب بروز کرده باشد.

5-نشانی از اختلال عاطفی-هیجانی کودک محسوب شود.

لذا بدیهی ست که متناسب با هریک از علل فوق،روش درمانی فرق  میکند وگاهی تلفیقی از دو یا چند روش ضروری به نظر میرسد.