من خودم را باور دارم!
اسم من پایی است.
من خودم را باور دارم!
گاهی مجبورم از اتاق بیرون بروم و عروسکم را تنها بگذارم . ابن جور وقت ها نگران می شوم و نمی دانم باید چه کار کنم.
- می توانم به هرکسی که آن دور و بر است ، بگویم: به عروسکم دست نزن!
- می توانم قایمش کنم!
- می توانم هرجا می روم آن را هم با خودم ببرم.
- بالاخره می فهمم چه کار کنم، من خودم را باور دارم.
وقتی عنکبوت می بینم، می ترسم و نمی دانم اصلا می توانم از پسش بربیایم یا نه!
- می توانم فرار کنم بروم یک جای دورتر.
- می توانم گیرش بیندازم.
- می توانم به آن نزدیک نشوم.
- از پسش برمی آیم، من خودم را باور دارم.
وقتی فکر می کنم توی اتاقم هیولا هست، وحشت می کنم و خوابم نمی برد.
- می توانم عروسک ها و وسایلم را دور بچینم تا از من مراقبت کنند.
- می توانم سر هیولا داد بزنم که من نمی ترسم!
- می توانم به موسیقی گوش بدهم تا حواسم پرت شود.
- می توانم بخوابم، من خودم را باور دارم.
وقتی برادرم خانه سازی ام را خراب می کند، کلافه می شوم! نمی دانم می توانم خودم را کنترل کنم یا نه.
- می توانم دیگر هیچ وقت خانه سازی نکنم.
- می توانم بروم توی یک غار، خانه سازی کنم تا هیچ کس پیدا نکند.
- می توانم برادرم را ببخشم، چونو کوجولو است!
- من می توانم خودم را کنترل کنم، چون خودم را باور دارم.
.....
به بچه ها فرصت بدهید تا واکنش نشان بدهند. به آن ها یاد بدهید که اشتباهاتشان را جبران کنند و مسئولیت رفتارشان را بپذیرند. وقتی به مناسبتی به کودک جایزه می دهید، به تلاشی که او کرده است اشاره کنید ، نه به نتیجه ی تلاشش! جمله مقابل ، این نکته را رعایت کرده است: (( امروز برای یادگرفتن حروف الفبا خیلی زحمت کشیدی، آفرین !)) هنگامی که به کودک جایزه بدهید و به تلاشش اشاره کنید، در واقع به ذهن او القا کرده اید که با وجود سختی آن کار، از پسش برآمده است.
فعالیت
ممگکن است انجام دادن بعضی کارها برای کودکتان سخت باشد، ولی وقتی می بینید که او می گوید (( نمی توانم.)) می توانید او را با این سوال روبه رو کنید: (( اگر توانستی چه؟))
( اگر این تمرین ها برای او سخت بود، اجازه بدهید که واکنش نشان بدهد.)
1-از او بخواهید یک پرنده بکشد.
بعد از این که سعی کرد خودش پرنده بکشد – که احتمالا کمی غر خواهد زد، چون برایش سخت است – مرحله به مرحله این کار را یادش بدهید. ( برای این کار، از اینترنت و ویدئوهای آموزشی نقاشی کمک بگیرید)
2- فعالیت های بدنی سخت را با هم انجام بدهید، مثلا مسابقه ی دو بدهید یا دوچرخه سواری کنید. ( بهتر است این فعالیت ها مثل کارهای عادی روزانه انجام شوند.)
3- به او کاری برای انجام دهید، فرقی نمی کند این کار در خانه باشد و یا در مدرسه. به او بگویید که برای انجام دادن آن کار خودش مسئول خودش است و می تواند آن را به بهترین نحو انجام دهد. ( برای این مورد هم می توانید نمونه های زیادی از کارهای مناسب برای کودکان را در اینترنت پیدا کنید.)
- به او اجازه بدهید درباره ی احساساتش حرف بزند و برای پیدا کردن درت ترین عکس العمل نسبت به همان احساسات، با هم هم فکری کنید.
