انضباط چیست

بعضی وقتها کودکان کارهایی را انجام می دهند که از آنها منع شده اند،در این صورت عده ای از بزرگسالان با تنبیه کلامی و بدنی با این دسته از کودکان مقابله می کنند.گروهی هم تلاش میکنند با دلیل و برهان خطای کودک را گوشزد کنند.برخی دیگر نیز از آن چشم پوشی میکنند یا بی تفاوت هستند و یا نمی دانند د راین باره چگونه رفتار کنند .

عده ای بر این باورند برای اینکه کودک لوس نشود باید او را تنبیه کرد.اما گروهی دیگر رفتاری توام با مهر و محبت را بسیار لازم میدانند.میتوان روشی مابین این دو روش پیدا کرد.توجه صحیح به کودکان،یعنی پیش گرفتن یک روش توام با خوش خلقی و انضبا ط جدی.

انضباط زمانی به بهترین نحو عمل میکند که ما احساس مسولیت کنیم.در این صورت بودن با کودکان را دوست داریم و برای نیاز آنها به امنیت و آسایش احترام قائلیم.اگر مراقب درک کند که کودکان  بایکدیگر متفاوتند،برقراری نظم و انضباطعملی میگردد.همچنان برقراری انضباط زمانی کارایی خواهد داشت که مراقب کودک قاطع،هوشیار،مهربان،با برنامه و با اراده باشد.شایسته است خواسته های یک مراقب کودک هماهنگ با روحیات و احساسات کودکان باشد.

راه هایی برای اجتناب از مشکلات

1.به خود فرصت فراوان بدهید:

یکی از مقدمات پیش پا افتاده برای منضبط شدن این است که صبحا زودتر از کودک از خواب بیدار شوید و برنامه های جالب و محرک برای کودکان تدارک ببینید.این آمادگی شما توام با ابراز علاقه صمیمانه به کودکان به آنها میفهماند که حضورشان برای شما مهم است و نحوه عملکرد رفتارشان مورد توجه شماست.در این حالت آنچه که انجام میدهند برای خودشان نیز اهمیت پیدا میکند و کودکان برای اینکه مورد علاقه و احترام مراقبان باشند تلاش میکنند تا بیکار نباشند برنامه ها را ناتمام نگذارند و با دوستانشان کنار بیایند نظم محیط را رعایت کنند به داستان ها گوش بسپارندو هنگام تنهایی راحت و ارام بازی کنند.

2.یک برنامه خوب طراحی کنید:

یک روش برای پیش گیری از مشکلات طراحی یک برنامه متناسب با سن و نیاز کودکان است.اگر نمیدانید چگونه برنامه ایی را طراحی کنید نیاز به کسب اطلاعات بیشتر در مورد برنامه های مراکز نگهداری کودکان کودکستان و دوره های آموزشی دارید.میتوانید در چند دوره آموزشی شرکت کنید و سایر برنامه های نگه داری از کودکانرا مشاهده کنید و یا در کنفرانس ها و کلاسهایی در این زمینه شرکت کنید.کودکان باید در انتخاب وسایل بازی آزاد باشندو نوع بازی نیز مطابق سلیقه شان باشد.بازی هایی از قبیل ایفای نقش والدین در خانه داری نقش مشاغل مختلف و بازی های نمایشی برای کودکان بسیار آموزنه و دلپذیر است.

3.محیط خانه و کلاس را پذیرای کودکان کنید:

به عنوان یک والد چگونه هوش هیجانی کودکان را ارتقا دهیم؟

به عنوان یک والد چگونه هوش هیجانی کودکان را ارتقا دهیم؟

کودکان می خواهند عادلانه صبورانه و با احترام رفتار کنند اما در عمل بین خواستن برای درست رفتار کردن با کودک وداشتن توانایی برای موفقیت در انجام این کار دشوار، تفاوت وجود دارد. یافته های پژوهشی نشان می دهد آگاهی از هیجانها و توانایی مدیریت احساس ها بیش از بهره هوشی تعیین کننده موفقیت و کامیابی در همه بخشهای زندگی به ویژه روابط خانوادگی خواهد بود. افزایش هوش هیجانی کودکان به آنها در رویارویی درست و موثر با فراز و نشیب زندگی کمک می کند. پیامدهای نیاموختن هوش هیجانی نگران کننده ایت شوهد نشان می دهند دخترانی که احساساتی چون اضطراب وگرسنگی را از یکدیگر نمی آموزند خطر اختلالات خوردن در آنان بیشتر است. در پسران تکانشی بودن در سالهای نخست زندگی نشانگر خطر بالای بزهکاری و پرخاشگری است. ناتوانی در مدیریت اضطراب و افسردگی احتمال سومصرف مواد و 7 رفتارهای پر خطر را در بزرگسالی را بالا می برد.

بسیاری از راهنمایی های متداول امروزی به والدین، دنیای هیجانها را نادیده می گیرد در حالیکه کودکانی که والدینشان پیوسته آموزش هیجان را به کار می برند وضعیت جسمانی بهتر، نمرات تحصیلی بالاتر و سازگاری بیشتری با دوستان خود دارند، مشکلات رفتاری و خشونت کمتری نشان می دهند و در کل از سلامت هیجانی بیشتری برخوردارند.

آموزش هیجانی به کودکان شامل پنج مرحله است:

1-آگاهی از هیجانها و احساسات کودک: یعنی هوشیار بودن نسبت به وجود هیجانها در دیگران، بیان نکردن علاقه خشم یا ناراحتی به این معنا نیست که کودک آنها را تجربه نمی کند. برای آگاهی از هیجانات کودک ابتدا باید به هیجانات خود واقف باشید. والدینی که سعی می کنید هنگام اضطراب صبور و مهربان باشید یا زمانیکه عصبانی هستید به اجبار لبخند بزنید در حال انکار احساس خود می باشید. این کار کمکی به شما نخواهد کرد بلکه شدت فشار روانی شما را افزایش می دهد. در کودکان نیز چنین اتفاقی می افتد پس لازم است شرایط بروز هیجانات را برایشان فراهم کنید و اجازه بدهید با آنها خود روبرو شوند.اگر فکر می کنید کودکتان احساس ناراحتی ترس یا خشم می کند بهتر است تلاش کنید خودتان را به جای او بگذارید تا دنیا را از دیدگاه او ببینید. این کار کمک می کند بفهمید وقتی برادر کوچکترش دفتر تکالیفش را پاره می کند چه احساسی به او دست می دهد و به جای اینکه سرزنشش کنید که چرا دفتر را جلوی دست برادرش قرار داده راه حلی برای رفع این معضل پیدا کند.

2-شناخت هیجان به عنوان فرصتی برای گفتگو و آموزش: برخی والدین تلاش می کنند تا احساسات منفی فرزندان را نادیده بگیرند به این امید که این احساسات از بین خواهد رفت . اما این شیوه به ندرت کارساز است. برعکس زمانی از بین خواهد رفت که کودک بتواند در مورد آنها صحبت کند. و احساس کند دیگران او را درک می کنند. بهترین زمان آموزش هیجان هنگامی است که هیجان کودک بالا می گیرد. اگر کودک پنج ساله شما از رفتن به مطب دندان پزشکی می ترسد بهتر است ترس او را پیش از رفتن بررسی کنید تا اینکه صبر کنید بر روی صندلی دندانپزشکی بنشیند و گریه زاری کند.

3

چیکار کنیم که ارتباط والدین و فرزندان نزدیکتر بشه.

اولین و مهمترین مساله این است که پدر و مادر فکر می کنند که برقرار کردن رابطه دوستی با فرزندان مشکل می باشد، در صورتی که اگر پدر و مادر کمی حوصله به خرج دهند و صبوری کنند و با آرامش به حرفهای بچه هایشان گوش دهند مسلما خیلی  از گره هایی که  بایستی با دندان باز شود را با دست باز می کنند. وقتی جوانان احساس امنیت کنند می توانند با پدر و مادر خود صحبت کنند بدون اینکه ترسی از طرد شدن، مورد ضرب و شتم قرار گرفتن، مورد تحقیر قرار گرفتن و مورد مقایسه قرار گرفتن داشته باشند. در این صورت آن جوان یا نوجوان، پدر و مادر خود را محرم اسرار دانسته و ارتباط خوبی بر قرارمی کند. البته این اولین و اساسی ترین  قدم است.

یک مثال واضح این که خود ما چرا با یک دوست راحت صحبت می کنیم ولی با پدر و مادر یا حتی با خواهر و برادر نمی توانیم به راحتی صحبت کنیم؟ چون یک دوست فقط به حرفهای ما گوش می دهد و درنهایت برای این که ما را آرام کند، همدردی می کند و حتی یک راهکار هم جلوی پای ما می گذارد، چه درست و چه نا خواسته غلط. ولی پدر و مادرها به محض اینکه بچه صحبت می کند چون نگران هستند که به نوعی از دستش بدهند شروع به گفتن حرفهای تحریک آمیز می کنند، البته ناخواسته و نمی دانند که این حرف ها فاصله ها را بیشتر می کند و بچه برای اینکه جایگاه خود را درخانه از دست ندهد ومورد سرزنش قرار نگیرد، ترجیح می دهد با همان دوست راحت باشد ودردودل کند، به همین راحتی!!.

اما راهکارهایی کاربردی برای حل این مساله و دوستی عمیق با فرزندان:

1- اولین راهکاراین که اگر توانستید تحمل کرده و با آرامش به حرفهایشان گوش کرده بدون اینکه خود را در جایگاه پدر یا مادر بدانید، بلکه خود را یک دوست صمیمی و هم سن و سال او بدانید و راهنمایی اش کنید. بدون اینکه ترسی داشته باشید اولین قدم و بزرگترین قدم را برداشته اید.