1-خواندن را به فعالیتی لذت بخش تبدیل کنید

کودکان به طور طبیعی به بازی و سرگرمی علاقه دارند.اگر خواندن را به فعالیتی لذت بخش تبدیل کنید میتوانید مطمئن شوید که کودک بصورت خودجوش به مطالعه علاقمند خواهدشد.با انجام بازی های زیر میتوانید مطالعه را به فعالیتی لذت بخش تبدیل کنید.

الف- رسیدن به خط پایان

این بازی برای کودکانی که با بی میلی کتاب میخوانند مفید است.با این بازی در کودک این انگیزه ایجاد میشود که نه تنها کتاب را تا اخر مطالعه کند بلکه موجب میشود انرا با دقت بخواند.

کتابی را که مناسب فرزندتان است انتخاب کنید خودتان انرا بخوانید و فهرستی از واژه های جالب ویا عبارت های مهم انرا انتخاب کرده وبه ترتیب صفحات بنویسید.سعی کنید حتما از صفحه اول واخر نیز واژه یا عباراتی را انتخاب نمایید.فهرست را به فرزندتان بدهید و از او بخواهید در حین خواندن کتاب به هر واژه یاعبارتی از فهرست که برخورد کرد انرا علامت بزند.در صورتی که همه واژه های فهرست را علامت زده بود،او را تایید و تحسین کرده یا جایزه ای به او بدهید.

ب-بازی ساختن زنجیر کتاب

مقداری کاغذ رنگی تهیه کنید وبه اندازه های مساوی برش دهید به طوریکه بتوان انهارا با استفاده از چسب تبدیل به حلقه کرد.به فرزندتان بگویید هرکتابی را که مطالعه میکند مشخصات انرا روی یکی از کاغذها یادداشت کند وبا چسب مایع انرا به شکل حلقه در اورده و به کمک شما به سقف بچسباند .سپس با مطالعه هرکتاب یک حلقه جدید ساخته وانرا به حلقه قبلی وصل کند.به او بگویید وقتی حلقه های کاغذی به زمین برسد از شما جایزه ای خواهد گرفت.

ج- زنگ کتاب خوانی

با همه اعضای خانواده قرار بگذارید که هروقت صدای زنگ خاصی شنیده شد همه کارهای خود را کنار بگذارند وشروع به مطالعه کنند.صدای زنگ را میتوانید به وسیله دهانتان ، گوشی موبایل ویا هر روش دیگری تولید کنید.بهتر است صدای زنگ خنده اور ونشاط بخش باشد.تلویزیون را خاموش کنید، تلفن را قطع کنید. موقع به صدا در امدن زنگ هیچکس حق ندارد به کار دیگری جز مطالعه کتاب بپردازد.ولی هرکس میتواند چیزی که دوست دارد اعم از کتاب، روزنامه و مجله مطالعه کند.مدت زنگ مطالعه را میتوانید بین 15 تا 30 دقیقه تعیین کنید و هرهفته حداقل یکبار اینکار را انجام دهید.

2- به فرزندتان هدیه ای بدهید که نیاز به کتاب و مطالعه داشته باشد.

همه کودکان هدیه گرفتن را دوست دارند شما میتوانید هدیه ای را انتخاب کنید که نیاز به کتاب داشته باشد مثلا :

کم رویی چیست؟

کم رویی، صفت فردی است که به خاطر ترس، محتاط بودن و عدم اطمینان او نزدیک شدن به او مشکل است. فرد کمرو هشیارانه از مواجهه با افراد یا چیزهای مشخص یا انجام کاری همراه آن ها بیزار است. در گفتار یا کردار خود ملاحضه کار است. از ابراز وجود بیزار است و به طور محسوسی ترسو است. ممکن است فرد کم رو کناره گیر یا بی اعتماد و یا از خمیر مایه دیگری باشد: شخصیتی پرسش انگیز، بی اعتماد و مشکوک. فرهنگ لغت، کم رویی را به عنوان ناراحت بودن در حضور دیگران تعریف می کند. اما به نظر می رسد که این تعریف مطلب زیادی به آن چه عموما درباره کم رویی می دانیم بیفزاید. هیچ تعریف واحدی کفایت نمی کند، زیرا کم رویی برای افراد مختلف دارای معانی متفاوت است. کم رویی شرایط پیچیده ای است که آثار مختلفی بر جای می گذارد، از ناراحتی کمختصر تا ترس بی مورد از مردم و روان رنجئری حاد.

علل کم رویی

کم رویی علل مختلفی دارد. بعضی از آن ها از این قرارند:

وجود فرم کم رو در خانواده مثل پدر، یا مادر کم رو و الگوگیری کودک از او، تحقیر کودک در خانه و مدرسه، زدن برچسب کم رویی بر کودک و تلقین کم رویی به او، مقایسه کودک با دیگران، بیش از حد از کودک توقع داشتن، تجارب منفی کودک در موقعیت های کودک مختلف، نقل مکان های مکرر خانواده، ترتیب توالد، طلاق یا مرگ یکی از والدین، آرمان گرایی والدین و یا جامعه.

کودکان ما از پدیده هایی میترسند که اغلب ما بزرگسالان آن ها را ترسناک نمی دانیم. برای چنددقیقه به دوران کودکی خود برگردید، به زمانی که سایه های اجسام در شب، موجب ترس ووحشت شما کی شد.در آن لحظه چه احساسی داشتید، اکنون درباره سایه ها چه فکر می کنید، آیا ترس شما پوچ و بی معنی نبوده است؟

احساسات و تصورات کودکان برای آن ها کاملا واقعی است. وقتی که کودک با عروسک ها و اسباب بازی هایش بازی می کند و به هرکدام از آن ها شخصیتی می دهد، چرا سایه روی دیوار نباید هیولایی بزرگ باشد که قصد دارد او را بگیرد؟

تمامی احساسات کودکان – حتی آن ها که بار منفی دارند- باید به عنوان واقعیت مورد پذیرش قرار گیرند. اگر والدین قبول کنند که ترس و دلهره بخش طبیعی زندگی کودک است و در برابر اضطراب های فرزندشان ملایم و صبور باشند، در رویارویی با ترس به او بهترین کمک را کرده اند، زیرا او احساس خواهد کرد که هر اندازه هم پریشان و آشفته باشد، بازهم والدینش تعادل خود را از دست نخواهند داد و می توانند با حضور خود از او حمایت و پشتیبانی کنند.

ترس دو کاربرد مهم برای فرد دارد، اول آن که باعث تمرکز فکری می شود و دوم انرژی لازم برای روبه رو شدن با موقعیت های ناشناخته را در او ایجاد می کند.

کودکان نباید در محیطی زندگی کنند که عاری از مشکلات و دشوار باشد، چرا که بزرگ شدن آن ها مستلزم روبه رو شدن با وقایع و کسب تجارب گوناگون است. اگر کودکی برای مقابله با ترس هایش همیشه وابسته به والدین و اطرافیانش باشد، انتظار دارد که آن ها همیشه مشکلات او را حل کنند.

تربیت فرزندان باید به گونه ای باشد که علاوه بر احساس مسوولیت به آن ها عزت نفس نیز بدهد و باعث شود که آنها خودشان را دوست بدارند. وقتی فرزندان بااین روش بزرگ شوند، دیگر نیازی نیست برای این که احساس قدرتمندی کنند و یا حتی برای جلب توجه و محبت، به مواد مخدر، دوست های ناباب و روابط نادرست روی آورند.

ده کلیدی که در زیر آمده است به شماوالدین عزیز کمک می کند تا با به کارگیری این روش های اثبات شده بتوانید فرزندانی سال ( از لحاظ روحی و شخصیتی ) تربیت کنید.

1-به کیفیت زمانی که با فرزندتان می گذرانید، توجه کنید.

پرورش عزت نفس فرزندان به این امر مهم بستگی دارد که کیفیت زمانی که با آن ها می گذرانید چگونه است. مهم نیست چه مدت در کنار آن ها هستید، کیفیت خوب و ایجاد روابط صحیح بین شما اهمیت دارد. اغلب ما به قدری سرمان شلوغ است که به محض تمام شدن کار اول به فکر شروع کار دوم و ... هستیم. بنابراین هرگز نمی توانیم حواس مان را 100- درصد روی گفته های فرزندمان متمرکز کنیم.

شاید تنها وانمود کنیم به آن ها گوشمی دهیم ولی در اصل حواس مان جای دیگری است. اگرزمانی را که با فرزندان مان می گذرانیم پر کیفیت نباشد و آن ها بهره لازم را از بودن در کنار ما نبرند، باید انتظار بدرفتاری از جانب آن ها را داشته باشیم.

همواره به خاطر داشته باشید که حتی اگر سرسری هم به گفته های فرزندتان گوش بدهید بسیار بهتر از حالتی است که به او بی اعتنا و بی توجهی نشان دهید.

بهتر است بدانید بیان احساسات هیچ گونه مشکلی به وجود نمی آورد . اگر کسی در مورد خاصی نظری بدهد، این تنها نظر و عقیده اوست، نباید با او بحث و جدل کرد تااو را مجبور به اطاعت از خود کنیم. به عنوان مثال وقتی فرزندتان به شما می گوید:" مامان شما اصلا برای من وقت نمی گذراید،" حتی اگر اینطور هم نباشد و شما تا سرحد امکان سعی می کنید برای او وقت بگذارید و حتی چنددقیقه ای قبل هم با او بازی کرده اید باید متوجه شوید که او نظرش را به شما ابراز کرده است. بنابراین به احساسات و عقاید او احترام بگذارید و بگویید:" فکر می کنم مدت هاست که وقت نکردیم دوتایی با هم باشیم، پس بیا فکر کنیم که از این به بعد چه کار کنیم تا تو هم راضی باشی."

2- با اعمال تان برروی او تاثیر بگذارید.

آمار نشان داده است که احتمالا بیش از 2000 بار در روز به فرزندان مان " بکن و نکن" می گوییم. جای تعجب نیست که آن ها نسبت به گفته های ما بی توجه شوند و طوری وانمود کنند که اصلا حرف های ما را نشنیده اند. سعی کنید به جای آن که مرتب سر آن ها داد و فریاد بزنید به خودتان بگویید: " در این شرایط من بایبد چه کار کنم؟" به عنوان مثال اگر ناراحت هستید که چرا فرزندتان لباس هایش را در می آورد و به همان صورت نامرتب گوشه ای پرت می کند و شما باید لباس هایش را بشویید و مرتب کنید، همواره به خاطر داشته باشید گه با اعمال خود بهتر می توانید برروی آن ها تاثیر بگذارید.

3- کاری کنید که او احساس قدرت و بزرگی کند.