تعریف اختلال شخصیت خودشیفته

اختلال شخصیت خودشیفته یکی از مهم‌ترین و شاید بتوان گفت رایج‌ترین انواع اختلالات شخصیتی است که در افراد بروز می‌کند. شخصیت خودشیفته بخشی از اختلالات شخصیت نمایشی است که فرد در آن خودش را شخصیت بسیار مهم و محور هر چیزی می‌داند. این افراد خودشان را بسیار خاص و بزرگ می‌دانند و به شکل اغراق‌آمیزی، احساس لیاقت و توانایی درباره هر چیزی دارند. این افراد همیشه خودشان را مرکز هر کار، اتفاق و رخدادی، می‌دانند که دیگران باید به آن‌ها خدمت کنند. از آنجایی که فرد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته خودش را بسیار مهم و خاص می‌داند، مشکلات و چالش‌های دیگران را بسیار بی‌ارزش و ناچیز می‌شمارد.
بهترین تعریف از اختلال شخصیت خودشیفته این است که فرد آنچنان خودش را دوست دارد و مهم می‌داند که جز خودش اشخاص دیگر را نمی‌بیند و یا اهمیتی به آن‌ها نمی‌دهد. این اختلال شخصیتی، فرد را در بسیاری از جنبه‌های زندگی و به‌ویژه روابط اجتماعی با مشکل مواجه می‌کند و عموما این افراد از سوی دیگران یک شخصیت غیرقابل تحمل است.

اختلال شخصیت خودشیفته چه ویژگی‌هایی دارد؟

هر یک از اختلال‌های شخصیت با ویژگی‌های خاصی شناخته می‌شوند که کار تشخیص روانشناس یا روانپزشک را نیز آسان‌تر می‌کنند. این ویژگی‌ها در شدت و ضعف‌های مختلفی بروز می‌کنند و به تناسب این شدت و ضعف‌ها، فرد رفتارهای خاصی را از خود بروز می‌دهد. فراموش نکنید که این نشانه‌ها، تاکیدی بر وجود اختلال شخصیت وابسته در فرد نیست و تشخیص قطعی آن تنها در حوزه توانایی روانشناس و روانپزشک متخصص است. از جمله ویژگی‌های مهم این اختلال می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

&

اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک

ویژگی اصلی افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک، توجه طلبی افراطی می باشد. همه آدم ها توجه را دوست دارند اما نمایشی ها به توجه عطش فراوانی دارند. این گونه افراد فراتر از حد نرمال انتظار توجه دارند و زمانی که به میزان دلخواه مورد توجه قرار نمی گیرند بی قراری می کنند و به شرایط بیشتر اعتراض می کنند. این گونه افراد برای رسیدن به توجه دست به هر کار منطقی و غیر منطقی می زنند؛ از جمله آرایش غلیظ، یعنی آدم هایی که به جای آرایش کردن صورت خود را نقاشی می کنند، از رنگ ها و آرایش های شدید استفاده می نمایند و ادعا می کنند که کارها را از روی مد می کنند

ویژگی های مهم افراد نمایشی

نشان داده شده است که تعدادی از فشارهای اجتماعی خطر ابتلابه افسردگی را افزایش می دهند .شیوع میزان افسردگی در قشر پایین اقلیت های قومی و آنانی که حمایت اجتماعی یا خانوادگی کمتری دارند،نسبتا بالا است(جنکینز و همکاران 1998)بسیاری از افرادترکیبی از عواملی را که آنان را مستعد افسردگی می سازند تجربه می کنند برای مثال براون هاریس(1978) به این نتیجه رسیدند که زنان طبقه کارگر که دارای سه یا بیشتر از سه کودک بودند محرم رازی نداشتند فاقد شغل خارج از خانه  بودند. و آنانی که پدرشان را در کودکی از دست داده بودند بیشتر مستعد ابتلا به افسردگی بودند.افراد دارای محرومیت اقتصادی تمایل به تجربه رویدادهای منفی تری در زندگی دارند و ممکن است حمایت های اجتماعی و اقتصادی کمتری داشته باشند.ممکن است بیشتر افراد گروهای قومی اقلیت با نا سازگاری های  اقتصادی زیادتری مواجه شوند.علاوه بر این آنان ممکن است در معرض پیش داوری و در تعارض با گروه اکثریت باشند که این فشار روانی زیادی را بر آنان تحمیل کند.

به نظر میرسد افسردگی غالبا بعد از برخی رخدادهای تنش زا از قبیل ازدواج یا تولد فرزند واقع می شود.بیشتر فشارهای زندگی حاد نظیر طلاق یا جدایی ممکن است موجب شروع دوره هایی از افسردگی شوند.برعکس یک شبکه حمایت اجتماعی خوب می تواند محافظت کننده باشد.

زنان افسرده نسبت به مردان علائم بیشتری دارند و علائمی مثل احساس بی ارزشی فقدان علاقه و اختلال اشتها را بیشتر از مردان ذکر می کنند.تبیین اینکه چرا زنان بیشتر از مردان افسردگی گزارش می کنند متفاوت است.در وهله نخست شاید یک نوع نادیده انگاری به صورت یک سوگیری باشد.یعنی هیچ شاهدی که نشان گر تفاوت های جنسی باشد موجود نباشد.

تبیین های اجتماعی از این پدیده نشان می دهد که هم اکنون زنان مسئولیت های زیادی بر عهده دارند.معمولا زنان شغل های پایین تری را احراز میکنند و بین شغل و خانه داری سرگردان هستند.یعنی آنان وقتی که از کارهای شغلی روزانه فراغت یافتند به احتمال بیشتری از مردان در نقش منزل داری به کارهای خانگی ادامه می دهند.همچنین زنان ممکن است در معرض فشارهای فرهنگی باشندو این موجب افزایش فشارروانی آنان شود.یک تبیین روان شناختی ترمیگوید که زنان یا احتمال بیشتری از مردان شکست هایشان را به ویژگی های شخصی نسبت می دهند این امر موجب میشود که خود را بیشتر سرزنش کنند و عزت نفس آنان پایین باشد.

علاوه بر این هولن و هوکسما معتقدنند که وقتی مردان شرایطی را تجربه می کنند که ممکن است منجر به افسردگی شود آنان بیشتر از زنان توانایی برگرفتن حواسشان از افکار منفی را دارا می باشند.                 &

اسکیزوفرنی چیست؟

 اسکیزوفرنی نوع اختلال روانی شدید است که بر کل شخصیت تاثیر می گذارد. میزان این تاثیر با سن شروع بیماری مرتبط است. اسکیزوفرنی را می توان به عارضه ای نظیر دیابت تشبیه کرد که طیف شدت آن گسترده است، ولی همه نشانه هایش را می‌توان با درمان کنترل کرد. بدین نحو که فردی با دیابت شدید به مصرف قرص یا تزریق انسولین نیاز دارد، در حالی که در نوع خفیفتر که شروع دیررس دارد و احتمال چاقی مرتبط است می‌توان با گرفتن رژیم و رسیدن به وزن نرمال و حفظ رژیم محدود از لحاظ کربوهیدرات تمام نشانه‌ها را برطرف کرد. به همین ترتیب نیز، برخی از مبتلایان به اسکیزوفرنی برای کنترل نشانه های بیماری خود باید همیشه دارو مصرف کنند، برخی دیگر برای دوره محدودتری نیاز به دارو دارند، و بالاخره عده ای نیز که بیماری آنها در پی استرس حاد، نظیر بیماری جسمی یا زایمان شروع شده، ممکن است طی مدت زمان نسبتا کوتاهی بهبود بالینی کامل پیدا کنند.

الف) روان پریشی شیدایی – افسردگی ( مانیک – دپرسو): و

ب) اسکیزوفرنی