فنون مواجهه و منازعه و کشمکش ها در روابط

بر اساس شخصیت ،و احساسات،خلق و خو باورها افراد در مواجهه با مشاجره و اختلاف ها ممکن است یکی از روشهای  زیر را اتخاذ کنند:

الف) روش اجتناب یا گریز

در این روش فرد از ابزار نظر و عقیده و احساس خود تا حد ممکن خودداری می کند. فرد یا سکوت می کند(به اصطلاح در درون خود می ریزد و خودخوری می کند) و یا با ذکر اینکه حق با توست می خواهد قضیه هر چه زودتر فیصله یابد(کنترل موقعیت)

چنین روشی معمولا نه تنها مشکلات و اختلافهای زن و شوهری را کم نمیکند بلکه در طولانی مدت موجب بدتر شدن زندگی مشترک می شود.از طرف دیگر بر حسب اینکه علت مسئله و زمینه ذهنی فرد چه باشد چنین روشی د طولانی مدت می تواند بر سلامتی فرد نیز اثر بگذارد.در واقع در یک مطالعه جدید منتشر شده(1997میلادی)بر روی 4000زن و شوهر دیده شده است که میزان مرگ ومیرآن  دسته از زنانیکه (و نه مردان) در مشاجره های خانوادگی سکوت و روش اجتناب و گریز را پیش می گیرند،در طی 10سال چها ربرابر زنانی بوده است که در مشکلات و اختلااف احساس و نظر خود را ابراز کرده اند.نکته قابل توجه در این مطاله این بوده است که چنین روشی تاثیر منفی بر روی آقایان نداشته است که تا حدی قابل   توجیه است. زیرا خانمها معمولا بدلیل ترس و اعتماد بنفس پایین چنین روشی را اتخاذ می کنند که این مسئله منجر به بروز خشم و کینه و غم نهفته می شود. در جامعه ما چنین افرادی به عنوان افراد مظلوم یا محجوب شناخته می شوند. در حالیکه در واقع امر، افرادی با حرمت نفس پایین و توسری خور هستند.

ولی آقایان معمولا با ذهنیت احساس برتری، قدرت و درایت چنین روشی را در پیش می گیرند تا در ذهن پاسخگو و حل کننده خود موضوع تحت کنترل درآید و مشکل حل شو.د.

نکته: در ناراحتی ها، مشکلات و نزاع ها نظر، عقیده و احساس خود را با صدای استوار و بطور شفاف ابراز کنید تا از نظر روانی و جسمی سالمتر بمانید.

با توجه به مطالب فوق الذکر فقط در دو صورت می توان از روش اجتناب یا بی خیالی و به عبارت دقیق تر، به تاخیر انداختن طرح مسئله و مشکل استفاده نمود : 1) جای بحثی وجود نداشته باشد و 2) موقعیت بسیار نامناسب و بحرانی است، نظیر عصبانیت و یا خشم بیش از حد.